Er zijn verschillende wegen die de Orthopedisch Chirurg kan bewandelen om een kunstheup te plaatsen. Zo kan er via de voorkant, zijkant en achterkant een veilige weg tussen spieren, zenuwen en pezen gekozen worden. Hieronder bespreken we de verschillende soorten benadering en de specifieke voor en nadelen. Er is niet duidelijk of een van deze opties nu werkelijk beter is dan een andere, en daarom speelt de ervaring en voorkeur van de Orthopedisch Chirurg een belangrijke rol bij het kiezen van de benadering.
Voorste Benadering
Een relatief nieuwe benadering waarbij aan de voorzijde het litteken komt. Deze benadering is niet geschikt voor alle patiënten, bij de stevigere medemens of erg gespierde patiënten is het niet 
mogelijk om deze benadering te gebruiken.
De voorste benadering heeft als voordeel dat er praktisch geen spierschade optreedt, waardoor het herstel sneller gaat. Of dit echt zo is blijft moeilijk te meten, aangezien de voorste benadering met name in jonge, magere en wat actievere patiënten gebruikt wordt.
Bij de voorste benadering is het plaatsen van de kom en steel moeilijker dan bij de andere benaderingen, waardoor niet iedere Orthopeed deze benadering zal kunnen gebruiken.
Achterste Benadering
Deze benadering, ook wel posterolaterale benadering genoemd, is de meest gebruikte voor het plaatsen van een kunstheup. Deze benadering heeft als voordeel dat de belangrijke spieren voor het 
zijwaarts bewegen van het been (Abductoren) niet beschadigd worden. Wel is er in het verleden regelmatig beschreven dat deze benadering een grotere kans heeft op het uit de kom schieten van de heup in de eerste weken na de ingreep. Echter recentere berichten spreken dit tegen: als een operateur het achterste gewrichtskapsel en de spieren die het been naar buiten draaien goed terug hecht, zou de kans op luxatie niet groter moeten zijn.
Een specifiek risico van de achterste benadering is dat de zenuw die een belangrijk deel van het been aanstuurt vlak bij het operatievlak ligt, de nervus ischiadicus. Deze zenuw wordt bij de achterste benadering opgezegd en opzij gehouden.Door dit opzij houden kan er een (tijdelijke) uitval van deze zenuw optreden.
Laterale Benadering (zijkant)
steel perfect kan plaatsen. Een theoretisch nadeel van deze benadering is dat een deel van de spier die het been zijwaarts beweegt losgemaakt moet worden, wat zou kunnen zorgen voor een langere duur van het herstel. In de praktijk is dit verschil met andere benadering niet goed aantoonbaar. Belangrijk is dat de kans op het uit de kom schieten van de heup na de operatie bij deze benadering erg klein is.